မိဘဆိုရာဝယ္...

သူ႔အိမ္မွာ စားေသာက္ဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္။ တစ္ခါတေလ ေက်ာင္းအားရက္မွာ အေမ့ကိုသူကူရတယ္။ ဧည့္ၾကိဳ၊ ဧည့္ပို႔၊ စားပဲြသိမ္း၊ ေျပစာရွင္းတာက အစ
သူဝင္လုပ္ရတယ္။ ၾကာေတာ့ စီးပြားေရးသမား တစ္ေယာက္လို သူအတြက္အခ်က္ေတာ္လာခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာ ဆိုင္မွာဝင္ကူရင္း ကိုယ့္လုပ္အားခအတြက္ စိတ္ကူးရလို႔
ေျပစာေရးျပီး အေမ့ကို သူေပးလိုက္တယ္။ ေျပစာေပၚမွာက .....

၁) ပန္းကန္ေဆးခ ၅ဝဝက်ပ္
၂) တံျမက္စည္းလွဲခ ၂ဝဝက်ပ္
၃) အျပင္ထမင္းပို႔ေဆာင္ခ ၃ဝဝက်ပ္
၄) ေစ်းဝယ္ထြက္ခ ၁ဝဝက်ပ္
၅) မခိုမကပ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အပိုဆုေငြ ၁ဝဝက်ပ္

စုစုေပါင္း က်ပ္ ၁၂ဝဝ။ ေျပစာကို အေမၾကည့္ျပီး ဘာမွမေျပာခဲ့ဘူး။

ညေရာက္ေတာ့ သူ႔ေခါင္းအုံးေဘးမွာ ေငြက်ပ္၁၂ဝဝ ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
အားရဝမ္းသာ ပိုက္ဆံကိုယူျပီး အိတ္ထဲထည့္မယ္အလုပ္ ေခါင္းအံုးေဘးမွာ
ေျပစာတစ္ေစာင္ ရွိေနတာကို သူေတြ႔လိုက္တယ္။ ေျပစာကို ယူၾကည့္ေတာ့

အေမ့အေပၚ က်န္ရွိေသာ အေၾကြးမ်ား...

၁) အေမ့အိမ္တြင္ ၁ဝႏွစ္ေက်ာ္ အပူအပင္မရွိ ေနထိုင္ခ 'ဝ' က်ပ္
၂) ေနထိုင္ေသာ ၁ဝႏွစ္အတြင္း စားဝတ္ေနေရးခ 'ဝ' က်ပ္
၃) ေက်ာင္းတက္ခ၊ စာအုပ္ဖိုး 'ဝ' က်ပ္
၄) ဖ်ားနာစဥ္ ေဆးကုခ၊ ေစာင့္ေ႐ွာက္ခ 'ဝ' က်ပ္
၅) ေမတၱာၾကီးမားေသာ မိခင္တစ္ဦးအတြက္ အပိုဆု 'ဝ' က်ပ္

ေျပစာကိုၾကည့္ျပီး သူ႐ွက္ရြံ႔သြားမိတယ္။ ဝမ္းနည္းစိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔
အေမ့အနားသြားျပီး အေမ့ရင္ခြင္ထဲ သူတိုးဝင္လိုက္မိတယ္။ က်ပ္ ၁၂ဝဝကုိ
အေမ့အိတ္ကပ္ထဲ ဂ႐ုတစိုက္ သူျပန္ထည့္လိုက္တယ္။ သူ႔ေက်ာကို ပြတ္သပ္ျပီးအေမက ျပံဳးေနခဲ့တယ္။

 

Sayar Chan (Mandalay Image)