ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ အိမ္၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ အိမ္

ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းေတြကို ေ၀ဖန္တဲ့ စာတပုဒ္မွာ “ၾကင္နာ၊ ရက္စက္၊ ရီေ၀၊ အိပ္မက္” ဆုိတဲ့ စကားလံုး
ေတြ ထပ္ေနတယ္လို႔ ေ၀ဖန္တာ ဖတ္ဖူးတယ္၊ ဟုတ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ဓာတ္ပံု- မင္းထင္ ကိုကိုႀကီး

ကိုယ့့္အျမင္ကေတာ့ ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းေတြမွာ “အိမ္ လြမ္းစိတ္” ေတြ လႊမ္းမိုးေနတယ္၊ 

ထူးအိမ္သင္ဆုိရင္ ကုိယ့္စိတ္ထဲ ေက်ာပိုးအိတ္တလံုးနဲ႔ အိမ္ကေန ေလလြင့္ ထြက္ခြာသြားတတ္တဲ့၊ သို႔မဟုတ္ အရွံုးေတြ ေပြ႔ပိုက္ရင္ တေန႔မွာ အိမ္ကို ျပန္လာတတ္တဲ့ လြမ္းတတ္တဲ့ သားဆိုးတေယာက္လုိ႔ပဲ စြဲလမ္းေနခဲ့တယ္၊ ႏွစ္သက္ေနခဲ့တယ္။

ဒီလုိနဲ႔ အိမ္ ဆုိတာ “ျပန္စရာေနရာ” တခုပဲလို႔ ထင္ခဲ့တယ္၊ အျမဲတမ္းေနရင္ အိမ္ဆုိတာ ျငီးေငြ႔စရာၾကီး၊ တခါတေလ ျပန္လာ ခုိလွံဳမွပဲ အိမ္ဆုိတာ ပီပီျပင္ျပင္ “လွ” တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ 

ဒီလုိနဲ႔ အလယ္တန္းတက္စႏွစ္ေလာက္မွာ ထင္ပါရဲ႔။ အေစာဆံုး စြဲလမ္းခဲ့ရတဲ့ ထူးအိမ္သင္ရဲ႔ အိမ္ ကေတာ့ အေမ့အိမ္ေပါ့၊ 

“ ရထားဥၾသ သံေလးမ်ားၾကားရင္ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလး တားမရဘူး” 

တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္က အေမ့အိမ္မွာ အပူအပင္မရွိဘဲ ခုိလွံဳေနတဲ့အခ်ိန္။ ဒါေပမယ့္ သီခ်င္းထဲက ျမိဳ႔ျပမွာ က်င္လည္ရုန္းကန္ရင္း၊ ေလာကဓံဒဏ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပိဳကြဲ၊ ေက်ာပိုးအိတ္တလံုးနဲ႔ အိမ္ျပန္လာတဲ့ သားတေယာက္ဟာ ကုိယ္တုိင္ ျဖစ္သလိုမ်ဳိး ခံစားခဲ့ရဖူးတယ္၊ 

အေမ့ အိမ္ http://www.youtube.com/watch?v=F3-Wq24nerg

ဒီလုိနဲ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀။ ေရွ႔ဆံုးတန္းမွာ ထိုင္တတ္တဲ့ မၾကာခဏ ဖ်ားလို႔ ေက်ာင္းပ်က္တဲ့ ျဖဴေရာ္ေရာ္ ေကာင္မေလးတေယာက္ကို ေငးေမာတတ္လာတယ္၊ သူ အဆင့္ (၁) မရလို႔ ငိုတဲ့ အခါ စိတ္ထိခိုက္တတ္လာတယ္၊ အတန္းထဲမွာ စာျပိဳင္ဖက္ ဆုိေပမယ့္ အျမဲတမ္း အေလွ်ာ့ေပးခ်င္ေနတဲ့ “သူကေလး” ကို ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ လြမ္းသလုိလို ရွိလာတယ္၊ ဒီလုိနဲ႔ ထူးအိမ္သင္ရဲ႔ ေနာက္သီခ်င္းတပုဒ္ကို ဆိုမိျပန္တယ္၊

… စိတ္မွာကိုယ္စီေတြး အခ်စ္ေတြရွင္သန္ေရး ထာဝစဥ္အၿမဲ ဘဝရဲ႕အသိုက္အၿမံဳရယ္ ရင္မွာေဆာက္တဲ့ အိမ္ေလး မနက္ျဖန္ အိပ္မက္မ်ား မွ်ေဝကာခံစား ရင္ဆိုင္ရင္း ဘဝရဲ႕အေမာေတြ ေခၽြးသိပ္နားခိုရာ အလုံၿခံဳဆုံး ရင္မွာ အေမွ်ာ္လင့္ဆုံး ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ တစ္ေန႔ေတာ့ရမယ္ေနာ္ ရင္ထဲကအိမ္ေလး ဘဝကို တည္ေဆာက္ရင္း တို႔ေတြ အတူဖန္ဆင္း လုံၿခံဳေႏြးေထြးဆဲညနဲ႔ တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္ရာ ...

အိမ္ http://www.youtube.com/watch?v=ODUowUbSNhA

ေနာက္ေတာ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀။ သစ္ပုပ္ပင္၊ စြယ္ေတာ္နဲ႔ အင္းလ်ားကို အေ၀းကပဲ လြမ္းခဲ့ရတယ္။ သာေရေခတၱရာဆုိတဲ့ ပံုျပင္ဆန္တဲ့ ျမိဳ႔အစြန္က လက္ခုပ္ပင္အိုၾကီးက တကယ့္ကို လြမ္းစရာၾကီးပါဗ်ာ၊၊ ဂ်ပ္ဆင္ မရွိေပမယ့္ “လရိပ္” ေလးရဲ႔ အေဆာင္ေရွ႔မွာ အသဲကြဲသီခ်င္းေတြ ဆုိတတ္ေနျပီ၊၊ 

… ကိုယ္တုိ႔ႏွစ္ဦးရဲ႔ ခ်စ္အိမ္ေလး၊ ေပ်ာ္စရာေတြ သံုးေလးရက္နဲ႔ အသက္မဲ့သြား၊ နံရံထက္က သူ႔လက္ေရး တခ်ိန္မွာ ျပန္လာမယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့သလား၊… သစ္စိမ္းခ်ဳိး ခ်ဳိးျပီလား …

တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အိမ္ https://soundcloud.com/myathtet-1/xepiz8ilsobx

အားလံုးကို သိုကာသီကာ လြမ္းရပါတယ္။

Posted in: အႏုပညာရပ္၀န္း