ေျခရာေကာင္းမ်ား ခ်န္ခဲ့ေစခ်င္

"လူဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ပဲ မစြမ္းႏိုင္ဘူးဆိုဆို ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာ၊ ကိုယ့္အရပ္၊ ကိုယ့္မိဘ၊ ကိုယ့္ဆရာသမား၊ အတူေနဖက္မိတ္ေဆြ သဂၤဟေတြက အမွတ္တရ ျဖစ္ေစေလာက္တဲ့ ေျခရာေကာင္းတစ္ခုက်န္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ရမယ္"
(ေတာင္ၿမိဳ႕၊ ည၀ါအေက်ာ္ဆရာေတာ္ႀကီး)

အထက္ပါ အဆံုးအမ ၾသ၀ါဒေလးကို ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ီရိယရဲ႕ "ေလွ်ာက္တတ္ရင္လမ္း" ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးထဲက ဖတ္ခဲ့ဖူးခဲ့တာ ႏွစ္အေတာ္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အဆိုအမိန္႔ တစ္ခုဆိုတာကို ဖတ္မိသူတိုင္း သိၾကမွာပါ။ "အသိဥာဏ္" ဆိုတဲ့ စြမ္းအင္တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ထားၾကတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြ ေလာကအတြက္၊ ေနာက္လာေနာက္သားေတြအတြက္ "ေျခရာေကာင္းေလး" ေတြ မခ်န္ထားခဲ့လို႔ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ေျခရာတိုင္းခ်င္တဲ့သူေတြသာ မ်ားေနၿပီး ေျခရာေကာင္း ခ်န္ခဲ့သူေတြ ရွားပါးေနျခင္းက သတိျပဳစရာပါ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က အလွဴတစ္ခုမွာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္န႔ဲ အမွတ္မထင္ ဆံုျဖစ္ခဲ့တယ္။ ထိုမိတ္ေဆြက
ျပည့္စံုတဲ့ မိသားစု အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ ေနႏိုင္တဲ့သူပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕အျပဳအမူအခ်ဳိ႕က ထူးဆန္းေနေလရဲ႕။ သူ႔ကားနဲ႔ သြားေလရာမွာ ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ "စြန္႔ပစ္ပစၥည္း" ေတြေတြ႕ရင္ ကိုယ္တိုင္ဆင္းေကာက္ၿပီး သူ႔ကားေနာက္ခန္းမွာ ထည့္ေတာ့တာပါပဲ။ သူ႔အျပဳအမူ အခ်ဳိ႕ကို ျမင္ေတြ႕ရတဲ့သူ အခ်ဳိ႕က စိတ္မွႏွံ႔ေလရဲ႕လားလို႔ ေတြးၾကမွာပါ။ ဒါက လမ္းသြားရင္းနဲ႔ပါ။

အိမ္မွာေနရင္လည္း မနက္ဆိုရင္ စက္ဘီးနင္းၿပီး ရပ္ကြက္ထဲမွာ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ အသံုး၀င္ ျပန္ေရာင္းလို႔ရတဲ့ ပစၥည္းေတြကို သူလိုက္ေကာက္ပါတယ္။ ျပန္လည္ေဆးေၾကာ သန္႔စင္ၿပီး စုေပါင္းေရာင္းခ်တယ္။ အဲဒီစြန္႔ပစ္ပစၥည္း ေရာင္းရေငြနဲ႔ သူတို႔အဖြဲ႕အစည္းက လိုအပ္တဲ့ ေနရာေဒသမွာ လူမ်ဳိးဘာသာမေရြး လွဴဒါန္းပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းက ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားမႈကို ဦးစားမေပးဘဲ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ အေလအလြင့္ေတြကုိ အသံုးခ်ခဲ့တာပါ။

ထိုမိတ္ေဆြက "ေသြးေျမက်ခဲ့သူမ်ားအတြက္ ေခြၽးေျမက် ေပးဆပ္ၾကပါလိမ့္မယ္" ဆိုတဲ့ "လက္ကမ္းစာေစာင္" ေလးတစ္ရြက္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ပေဒသာပင္ ေပါက္ခ်င္ရင္ အလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ "ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း" ရဲ႕ မိန္႔ခြန္းတစ္ခုနဲ႔ သူ႔ရဲ႕လက္ကမ္းစာေစာင္မွာ အစပ်ဳိးထားပါတယ္။ "လမ္းေပၚမွာ ေငြေတြျပန္႔က်ဲေနတယ္" ဆိုတဲ့ လက္ကမ္းစာေစာင္ထဲက စကားရပ္ေလးကေတာ့ သတိျပဳ မွတ္သားစရာေလးပါပဲ။

"လိုအပ္လို႔ လုပ္လို႔ရတဲ့ အလုပ္မွန္သမွ်ဟာ ေအာက္မက်ပါဘူးဆို" တဲ့ ႏိုင္ငံျခား စကားပံု ရွိပါတယ္။ လမ္းေပၚက အေလအလြင့္ေတြကို "ဂုဏ္သိကၡာေတြ၊ ရွက္ျခင္း၊ ေၾကာက္ျခင္း" ေတြကို ေရွ႕တန္းမတင္ပါဘဲ အက်ဳိးရွိရွိ အသံုးခ်ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြနဲ႔ သူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြဟာ ခ်ီးက်ဴးစရာပါ။ သူတို႔ေတြဟာ ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ ေျခရာေကာင္းေလးေတြ ခ်န္ေနၾကတာပါ။ လူတိုင္းမလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ သူတို႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ဟာ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ လြန္စြာအေထာက္အကူ ျပဳပါတယ္။

အစိမ္းေရာင္ ခ်စ္သူမ်ားအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ေနရာအႏွံ႔ သစ္ပင္စိုက္ပ်ဳိးေနၾကတဲ့ ဆရာဦးအုန္း စတဲ့ "ေျမကမၻာ ခ်စ္သူမ်ား" ဟာလည္း ေလာကႀကီးအတြက္၊ ကမၻာႀကီးအတြက္ ေျခရာေကာင္းေတြ ခ်န္ေနၾကတာပါ။ သစ္ပင္ေတြကို အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ မဖ်က္ဆီးပါဘဲ စြမ္းႏိုင္သမွ် သစ္ပင္ေတြကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး သစ္ပင္ေတြကို စိုက္ပ်ဳိးၾကမည္ဆိုလွ်င္ ေလာကေျမကမၻာအတြက္ ေျခရာေကာင္း ခ်န္ထားခဲ့ျခင္း ပါပဲ။ "ရယူျခင္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ႏွစ္သက္ေနခဲ့တဲ့" ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြအားလံုး ေပးဆပ္ျခင္းေတြနဲ႔လည္း ေပ်ာ္ေမြ႕ႏွစ္သက္တတ္ဖို႔ လိုအပ္လာပါၿပီ။

တျခားတျခားေသာ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းေတြဟာလည္း ေလာကႀကီးအတြက္၊ ကမၻာႀကီးအတြက္ ေျခရာေကာင္းေတြ ခ်န္ေနၾကတာပါ။ ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ "Environmentalist ေခၚေသာ ပတ္၀န္းက်င္ကို ထိန္းသိမ္းသူေတြ" မ်ားစြာလိုအပ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အေလအလြင့္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္း နည္းပါးေအာင္လည္း ျပဳမူက်င့္ၾကံ ၾကရပါမယ္။ ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ အေလအလြင့္ေတြကုိ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ အက်ဳိးရွိရွိ ျပန္လည္သံုးစြဲတတ္ေအာင္လည္း သတိျပဳရမွာပါ။

"သဘာ၀ေဘးေတြနဲ႔" ခုေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ေတြမွာ ခဏခဏ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိမျပဳလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ငါတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ေတာ့ ကမၻာေလာကႀကီး ဘာမွမျဖစ္သြားေလာက္ပါဘူးဆိုတဲ့ အေတြးမ်ဳိး မ၀င္သင့္ပါဘူး။ အဲဒီတစ္ေယာက္ေတြ မ်ားလာခဲ့ရင္ေတာ့။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ မူလတန္း ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကို သတိရၾကဦးမွာပါ။ ေတာကစားထြက္ခဲ့တဲ့ မင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ သစ္ပင္စိုက္ေနတဲ့ အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ဆီမွာ ေရေတာင္းေသာက္ခဲ့တယ္။ အဘိုးအိုက မင္းသားကို ေရလည္းတိုက္တယ္။ ျခံထြက္သရက္သီးေတြလည္း ေကြၽးခဲ့တယ္။ အေမာေျပသြားတဲ့ မင္းသားက အဘိုးအိုကို ဘာအပင္ေတြ စိုက္တာလဲလို႔ ေမးၾကည့္ၿပီး သရက္ပင္ စိုက္ေနမွန္း မင္းသားက သိသြားခဲ့တယ္။

ဒါေပမဲ့ မင္းသားရဲ႕အသိက အျပစ္တင္ခ်င္တဲ့ အသိပါ။ "အဘိုးက အသက္ႀကီးေနၿပီ။ အခုစိုက္ေနတဲ့ သရက္ပင္ဟာ အဘိုးအတြက္ ဘာမွ အက်ဳိးမရွိေတာ့ပါဘူး" တဲ့။ အဘိုးအိုက "မင္းသား ဒီသရက္ပင္က သရက္သီးေတြကို အဘုိးမေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး။ ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ အဘိုးအပင္စိုက္ေနတာပါ။ အခု အသင္မင္းသား စားေနတဲ့ သရက္သီးေတြဟာလည္း ေရွးကဘိုးဘြားေတြ စိုက္ခဲ့လို႔ အခုစားေနရတာပါ" လို႔ အဘိုးအိုက မင္းသားရဲ႕ အျမင္ေတြကို တည့္မတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သရက္ပင္စိုက္ခဲ့တ့ဲ အဘုိးအိုဟာ ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ ေျခရာေကာင္းေတြ ခ်န္ထားခဲ့တာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ အားလံုးဟာလည္း "ၾကည့္တတ္မွျမင္ရတဲ့ ေလာကႀကီးထဲမွာ" ေျခရာေကာင္းေတြ ခ်န္ထားႏိုင္ရပါမယ္။ ေလာကနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို အတြင္းက်က် ၾကည့္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရပါမယ္။ ေလာကကို အရွည္တည္တ့ံႏိုင္ေစမယ့္ အပ်က္အစီး နည္းေစႏိုင္မယ့္ အျမင္မ်ဳိးရွိဖို႔ လိုအပ္သလို "ေလာကေကာင္းစားေရး" ကို ျပဳမူေပးႏိုင္သူေတြအျဖစ္ တတ္အားသေရြ႕ ပါ၀င္စြမ္းေဆာင္ ၾကရပါမယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ ေသလို႔မျဖစ္ေသးပါဘူး။ အသိဥာဏ္မဲ့ ေသဆံုးလို႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ေသရင္ၿပီးတာပဲ။ ငါလည္းသိႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အေတြးမ်ဳိးလည္း မထားသင့္ပါဘူး။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ၊ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ႏိုင္ငံက လူသားေတြဟာ အနာဂတ္မ်က္လံုး အားေကာင္းၾကတယ္ဆိုတာ သိၾကမွာပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြလည္း အနာဂတ္ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေလာကန႔ဲႏုိင္ငံကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကႀကီး ေကာင္းမြန္ေစဖို႔ ေျခရာေကာင္းေလးေတြ ခ်န္ထားၾကရပါမယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး တိုးတက္သာယာေစဖို႔ ေျခရာေကာင္းေလးေတြ ခ်န္ထားၾကရပါမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြဟာ အနာဂတ္အတြက္ အသံုး၀င္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။