" မႏၲေလး၀ိညာဥ္ ေပ်ာက္ဆုံးျခင္း"

မႏၲေလးၿမိဳ႕ေတာ္ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လယ္ယာေျမမ်ားကို မည္သည့္ဝင္ေငြျဖင့္ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာမွန္း မသိသည့္အျပင္ ႏုိင္ငံသားကတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ္လည္း ျမန္မာစကား မေျပာတတ္သူမ်ားက မႏၲေလး ေဒသခံအခ်ဳိ႕ နာမည္ခံကာ မည္သူမွ် ေမွ်ာ္လင့္မထားသည့္ ေဈးအေျမာက္အျမားျဖင့္ အလုံးအရင္း ဝယ္ယူလ်က္ရွိသည္။ တည္ဆဲဥပေဒ မ်ားအရ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းရွိ ေျမယာမ်ားကို မည္သည့္ ႏိုင္ငံျခားသားမွ် တိုက္႐ိုက္ ဝယ္ယူပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရွိေသာ္လည္း ႏိုင္ငံသားနာမည္ခံ ဝယ္ယူေနျခင္းကိုမူ တားဆီးႏိုင္ေသာ ဥပေဒ တိတိပပ မရွိေပ။

ၾကားခံဝယ္ယူေပးသူ ႏိုင္ငံသားအခ်ဳိ႕ ပင္လွ်င္ ႏိုင္ငံသားကတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံသားဟု ဆုိႏိုင္ေသာ္ျငား ျမန္မာစကားကိုပင္ ေရလည္စြာ မေျပာႏုိင္သူမ်ား ျဖစ္ေနသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရေၾကာင္း မႏၲေလးေဒသခံ မ်ားထံမွ သိရသည္။

စင္စစ္အားျဖင့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေတာ္သည္ ျမန္မာတို႔၏ ေနာက္ဆုံးမင္းဆက္ႏွင့္ ေနာက္ဆုံးဘုရင္ နန္းစိုက္ခဲ့ရာ၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းအေမြအႏွစ္မ်ား ၾကြင္းက်န္ရစ္ရာ၊ ျမန္မာမႈ၊ ျမန္မာဟန္၊ ျမန္မာ့႐ိုးရာအႏုပညာ၊ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ၊ ႐ိုးရာပြဲလမ္းသဘင္ အခမ္းအနားမ်ား ထိန္းသိမ္းထားရာ ဘာသာ၊ သာသနာ ထြန္းေျပာင္ခဲ့ေသာ အတိတ္ကာလ၏ သက္ေသမ်ားရွိရာ၊ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံႀကီးမ်ားသို႔ သံတမန္ အဆက္အသြယ္ အမ်ားဆုံး ထူေထာင္ႏုိင္ ခဲ့သည့္အျပင္ ဥာဏ္ပညာအေျမာ္အျမင္ ႀကီးမားသည့္ သာသနာျပဳမင္းတစ္ပါး အျဖစ္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားခဲ့သူ မႏၲေလးၿမိဳ႕တည္ မင္းတုန္းမင္း နန္းစိုက္ခဲ့ရာ စသျဖင့္ ဂုဏ္အဂၤါမ်ားစြာျဖင့္ ေလးစားျမတ္ႏုိး ထိန္းသိမ္းအပ္ေသာ ျမန္မာ့ရတနာ တစ္ပါးသဖြယ္ျဖစ္ေနသည့္ ၿမိဳ႕ေတာ္လည္းျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ယေန႔မႏၲေလးသည္ ကုန္ခဲ့သည့္ ၂၅ ႏွစ္ခန္႔က မႏၲေလးႏွင့္ လုံးဝမတူ ျခားနားသည့္ မႏၲေလးျဖစ္ေနေၾကာင္း ေဒသခံမ်ား၊ မႏၲေလးႏွင့္ ပုံမွန္ ဆက္သြယ္ေနသူမ်ားအပါအဝင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား အမ်ားစုက တညီတညြတ္တည္း မွတ္ခ်က္ျပဳၾကသည္။ ထိုသို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳ ရေလာက္ေအာင္ပင္ အခ်က္အခ်ာက်သည့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ေနရာအမ်ားစုကို ျမန္မာစကား မေျပာတတ္ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံသား ျဖစ္ေနသူမ်ားက ေနရာယူထားၾကသည္။

ၿပီးခဲ့ေသာ ၂၀၁၂ခုႏွစ္က ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ ရခုိင္ျပည္နယ္ ပဋိပကၡအၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေနာက္ဘက္တံခါး လုံၿခဳံေရးကိစၥကို ေရွ႕တန္းတင္ ေျပာဆိုလာခဲ့ ၾကသည္မွာ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေရွ႕ဘက္တံခါး ဟင္းလင္းပြင့္ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒုတိယအႀကီးဆုံး ၿမိဳ႕ေတာ္၊ ယဥ္ေက်းမႈၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး တစ္ခုလုံး ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကား နားမလည္၊ မေလးစားသူမ်ား တစ္စတစ္စ ေနရာယူ ႀကီးစိုးလာျခင္းကိုမူ အေနာက္ဘက္တံခါး ျပႆနာေၾကာင့္ ေမ့ေလ်ာ့ထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

စင္စစ္အားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသုိ႔ နယ္စပ္ႏွင့္ ပုံမွန္လမ္းေၾကာင္းမွ ကုန္းေၾကာင္း၊ ေလေၾကာင္းျဖင့္ အလုံးအရင္း ဝင္ေရာက္ေနေသာ ႏိုင္ငံျခားသား အားလုံး သတ္မွန္ခ်ိန္ ေစ့ေသာအခါ မည္မွ် ျပန္ထြက္သြားသည္၊ မည္မွ် က်န္ေနခဲ့သည္ ဆိုေသာကိစၥမွာ မ်ားစြာ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းသည့္အျပင္ ေမးခြန္းထုတ္စရာလည္း ေကာင္းလွသည္။

"ေရွးတုန္းက မႏၱေလး ဟာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာရဲ႕ ဗဟိုခ်က္မ၊ ျမန္မာ့ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာမွန္သမွ်ရဲ႕ ပင္မေရးစီးအျဖစ္ တည္ရွိေနခဲ့ၿပီး ျမန္မာစကားနဲ႔ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထုံးစံမ်ားကို ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ ေနာက္ဆုံးခံတပ္ႀကီး (The last bastion of Myanmar language and culture) အျဖစ္တည္ရွိေနခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ မန္းေလးသားမွန္သမွ် ဒီအခ်က္ေတြကို ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကတာပါ။ ၀င့္ႀကြားခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း မန္းေလးသားေတြကို ေဒသစြဲသိပ္ႀကီးတာလို႔ ေျပာၾကတာေပါ့. . .

အေမၿမိဳင္ရဲ႕ မႏၲေလး၊ ေလဘာတီရဲ႕ မႏၲေလး၊ လွကေလးစိန္ နဲ႔ ေရႊမန္း ရီရီ တို႔ရဲ႕ မႏၲေလး ၊ သဘင္တကၠသိုလ္ဆိုတဲ့ မႏၲေလးမွာ တန္ေဆာင္တိုင္ ကထိန္ရာသီညမွာ အၿငိမ့္ပြဲ၊ ဇတ္ပြဲ၊ ရုပ္ေသးပြဲ တစ္ပြဲမွာ ရွာမေတြ႔ရေတာ့ဘူး။ ၿခံ၀န္းအက်ယ္ႀကီးနဲ႕ အုတ္ခံပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေတြၾကားမွာ တိုက္အျမင့္ႀကီးေတြ အစားထိုးသြာၿပီ၊ မုန္႔တီဆိုင္၊ ၿမီးရွည္ဆိုင္ေတြၾကားမွာ မာလာဟင္း၊ အကင္ဆိုင္ေတြေနရာယူသြားၿပီ၊ ေရႊေျခက်င္းနဲ႔ နန္းဆန္တဲ့ ကြၽႏ္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ေျပာတက္တဲ့ မန္းပ်ိဳျဖဴေတြေနရာမွာ ေဘာင္းဘီတို၊ စကတ္အတိုနဲ႕ အသားနီစပ္စပ္ အမ်ိဳးသမီးေလးေတြ ေနရာယူသြားၿပီ၊ ဘိုေကကို ၾကၾကနန ဖီးၿပီး ေယာပုဆိုးနဲ႔ စတိုင္ထုတ္တက္တဲ့ မန္ေလးသားေတြၾကားမွာ ဆံပင္နီေၾကာင္ၾကားနဲ႔ စကားမပီတဲ့ အေျပာအဆို ရိုင္းတဲ့ ေကာင္းေလးေတြ ေနရာယူသြားၿပီး မႏၲေလးကို မန္းေလးသားေတြမပိုင္ေတာ့ဘူး က်ဳပ္တို႔ျမန္မာေတြမပိုင္ေတာ့ဘူး မႏၲေလး ရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေပ်ာက္ဆုံးသြားပါၿပီ . . ."

Posted in: မႏၲေလးအေၾကာင္း/ ကဗ်ာ/ ေဆာင္ပါး ႏွင့္ မႏၲေလးသတင္း