တန္ဖိုးရိွေသာ စာစုေလး

ကုမၼဏီ ၾကီး တစ္ခုကို လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ မန္ေနဂ်ာ ရာထူးအတြက္ အလုပ္လာေလွ်ာက္ပါတယ္။ သူဟာ အရင္ဆံုး အင္တာဗ်ဴးေတြ ကို ေၿဖဆိုေအာင္ၿမင္ၿပီး
အခု ကုမၼဏီရဲ ့ ဒါရိုက္တာနဲ ့ ေနာက္ဆံုး အင္တာဗ်ဳး တစ္ခုကို ေၿဖရမဲ့ အခ်ိန္ၿဖစ္ပါတယ္။
ဒါရိုက္တာဟာ ထိုလူငယ္ရဲ ့ CV ကို ၾကည့္ၿပီး သူ ့ရဲ ့ ပညာေရးေနာက္ခံ ေတြ က ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းတာကို ေတြ ့လိုက္ရတယ္။ ဒီေတာ့ သူက ထိုလူငယ္ေလးကို

ေမးလိုက္တယ္။

“ဒီလိုေက်ာင္းေတြမွာ ပညာသင္ဖို ့ စေကာလားရွစ္ေတြ ဘာေတြမ်ား ရခဲ့ေသးသလား ?”

“မရခဲ့ပါဘူး”


"ဒါဆို မင္းအေဖက မင္းကို ဒီလို ေက်ာင္းေတြ တက္ဖုိ ့ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့တာေပါ့။"

“က်ေနာ္ ငယ္ငယ္ ကထဲက အေဖက ဆံုးသြားတယ္ခင္ဗ် ။ ဒီေက်ာင္းတက္ဖို ့ စားရိတ္ေတြ အားလံုးကို ေမေမ ကပဲ ေထာက္ပံံ့ေပးတာပါ။” လို ့ ၿပန္ေၿဖ လိုက္တယ္။

“မင္း အေမ ဘယ္မွာ အလုပ္လုပ္သလဲ ?”

“အေမက အ၀တ္ေလွ်ာ္တဲ့ အလုပ္လုပ္ပါတယ္”

ဒါနဲ ့ဒါရိုက္တာက ထိုလူငယ္လက္ဖ၀ါးေတြ ကို ၿဖန္ ့ၿပဖို ့ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။
လူငယ္ေလးရဲ ့လက္ဖ၀ါး တစ္စံုလံုးဟာ ေခ်ာေမြ ့ၿပီး အနာအဆာ မရွိတာကို ေတြ ့ရတယ္။

“အေမ့ အလုပ္ၿဖစ္တဲ့ အ၀တ္ေလွ်ာ္တာကို ကူလုပ္ေပး ဖူးသလား”

"မလုပ္ဖူးပါဘူး ေမေမက က်ေနာ့္ကို စာသင္ဖို ့နဲ ့စာဖတ္ဖို ့ပဲ လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ ဒါတင္မကပါဘူး ေမေမက က်ေနာ့္ထက္ အ၀တ္ေလွ်ာ္တာလည္း ၿမန္တယ္ခင္ဗ်။"

“ဟုတ္ၿပီ..” ဒါရိုက္တာက ေၿပာလိုက္တယ္..

“ငါမင္းကို တစ္ခု လုပ္ခိုင္းစရာ ရွိတယ္။ အိမ္ၿပန္ေရာက္တဲ့ အခါ အေမ ့ရဲ ့ လက္ေတြကို
သန္ ့ရွင္းေရး လုပ္ေပးလိုက္ပါ။ ၿပီးရင္ မနက္ၿဖန္က်ရင္ ငါ့ကို ထပ္ၿပီး လာေတြ ့ပါ ။”

လူငယ္ေလးက ဒီအလုပ္ကို ရၿပီလို ့ ခံစားမိၿပီး ေပ်ာ္သြားတယ္ ။
ဒီလိုနဲ ့အိပ္ၿပန္ေရာက္သြားတယ္။ အေမကို ေတြ ့ေတာ့ ဒါရိုက္တာ ေၿပာလို္က္တဲ့ အတိုင္း
သူ ့အေမ လက္ကို သန္ ့ရွင္းေရးေလး လုပ္ေပးပါရေစလို ့ေၿပာလိုက္တယ္။ သူ ့အေမက ထူးဆန္းေနတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္သြားတယ္ ။

တခါမွ ဒီလို လုပ္ေပးပါရေစလို ့
သူ ့သားက မေၿပာဖူးတာကို ။ ဒါနဲ ့ သူမလက္ကို သန္ ့ရွင္း ေပးဖို ့ ခြင့္ၿပဳလုိက္တယ္။

ပထမဆံုး လူငယ္ေလးဟာ သူ ့အေမလက္ကို ကိုင္ၿပီး ေၿဖးေၿဖးေလး ေဆးေၾကာလိုက္တယ္။
သူ ့မ်က္ရည္ေတြ က်လာတယ္လို ့ ခံစားမိလိုက္တယ္။ ဘာလို ့လဲ ဆိုေတာ့ သူ ့အေမရဲ ့ လက္ဖ၀ါးေတြက ေခ်ာေမြ ့မေနပဲ အဆင္းေၾကာင္းေတြ ထေနတယ္ေလ ။

ၿပီးေတာ့ ၾကမ္းလည္း ေတာ္ေတာ္ ၾကမ္းေနတာေတြ ေတြ ့လိုက္ရတယ္။ သူ ့အေမရဲ ့ လက္က အဆင္းေၾကာင္းေတြကို သူ ့လက္နဲ ့ထိမိတိုင္း ရင္ထဲမွာလည္း နာက်င္လာသလိုပါပဲ။



ပထမဆံုးအၾကိမ္ပါပဲ ။ သူ ့ကို ေန ့တိုင္း ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ဖို ့ ေထာက္ပံ့ေပးေနရတဲ့
အေမ ့လက္ေတြက ဒီလို ၿဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ အခုမွ သိလိုက္ရတယ္။ လက္ဖ၀ါးက အဆင္းေၾကာင္း တစ္ခု စီတိုင္းဟာ သူ ့ပညာေရး အတြက္ ၊ သူ ့ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ေရး

အတြက္ ၊ သူ ့ အနာဂတ္အတြက္ ၿဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ အဆင္းေၾကာင္းေလးေတြပဲဆိုတာ သူ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။
သူ ့အေမရဲ ့ လက္ဖ၀ါးေလးေတြကို ေဆးေၾကာေပးၿပီးတဲ့ အခါမွ ထိုလူငယ္ေလးဟာ သူ ့အေမ ေလွ်ာ္ဖို ့ က်န္ေနေသးတဲ့ အ၀တ္အစားေတြကို ၿမန္ၿမန္ပဲ ေကာက္ေလွ်ာ္

ေပးလိုက္တယ္။
အဲ့ဒီညမွ အေမၿဖစ္သူနဲ ့သားၿဖစ္သူ ႏွစ္ေယာက္ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေၿပာၿဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။


-------------------------

ေနာက္ တစ္ေန ့မနက္က်ေတာ့ လူငယ္ေလးဟာ ဒါရိုက္တာရဲ ့ ရံုးခန္းကို ေရာက္သြားတယ္။
ဒါရိုက္တာဟာ ေကာင္ေလးရဲ ့မ်က္လံုးမွာ မ်က္ရည္ေတြ အနည္းငယ္ စို ့ေနတာကို
ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ ။

“မေန ့ညက မင္းအိမ္မွာ မင္းဘာေတြ သင္ယူခဲ့သလဲ ဆိုတာ ေၿပာၿပႏိုင္မလား” ဆိုၿပီး။ ေမးလိုက္တယ္။

လူငယ္ေလးက…

“က်ေနာ့္ အေမလက္ကို သန္ ့ရွင္းေရး လုပ္ေပးခဲ့တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ အေမေလွ်ာ္ဖို ့ က်န္ေနေသးတဲ့ အ၀တ္ေတြ ကိုလည္း ေလွ်ာ္ေပးခဲ့တယ္ ”

“က်ေနာ္ သိလိုက္ရတယ္။ ေမေမသာ မရွိရင္ က်ေနာ္ ဒီေန ့ ဒီေနရာမွာ ရွိခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး ။ အေမ အကူအညီသာ မရွိရင္ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ဒီရာထူးေတြ ဂုဏ္ေတြဆိုတာ

ရႏိုင္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ဒါေၾကာင့္ မိသားစု ရဲ ့ အကူအညီဆိုတာ တန္ဖိုးရွိၿပီး
အေရးၾကီးတယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္ အသိအမွတ္ၿပဳလိုက္ပါၿပီ။”

ဒါရိုက္တာက … “ဒါပဲ ငါရွာေနတဲ့ မန္ေနဂ်ာ ဆိုတာ …

တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ ့အကူအညီ အေထာက္အပံ့ ကို အသိအမွတ္ၿပဳႏိုင္ရမယ္ ။
ဒီအလုပ္ေတြ ၿပီးေၿမာက္ဖို ့တၿခားသူေတြ ဘယ္လိုၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့ရသလဲ ဆိုတာ နားလည္သိၿမင္ႏိုင္တဲ့သူၿဖစ္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ ့ ဘ၀ မွာ တစ္ခုတည္းေသာ

ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္က ေငြတစ္ခု ပဲလို ့ သတ္မွတ္မထားတဲ့ သူ ဆိုတာမ်ိဳးပါ။ ဒီေတာ့…

“မင္းကို အလုပ္ခန္ ့လိုက္ၿပီ..”


လူငယ္ေလးဟာ အလုပ္ေတြ အရမ္းၾကိဳးစားခဲ့တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ မိမိ အၾကီးအကဲရဲ ့ေလးစားမွဳ ေတြကိုလည္း ရခဲ့တယ္။ ဘယ္ အလုပ္သမား တိုင္း၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တိုင္းနဲ ့
မဆို ဘက္ညီညီ အခ်ိတ္အဆက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ ့ကုမၼဏီရဲ ့ လွဳပ္ရွားမွဳ မ်ားဟာ အရွိန္အဟုန္ နဲ ့ နာမည္ရ တိုးတက္ လာပါေတာ့တယ္။

------------------------------------

ကေလးတစ္ေယာက္ဟာငယ္စဥ္က မိဘက အလိုအရမ္းလိုက္ထားတယ္ ။ သူဘာလိုခ်င္ခ်င္ ေပးခဲ့တယ္။ သူ ့အတြက္ အရာရာဟာ ၿဖစ္ခ်င္တိုင္း ရခ်င္တိုင္း ရခဲ့တယ္။


သူအတြက္ ပူပန္မွဳ ဆိုတာ မရွိဘူး ။ အခ်ိန္တန္ရင္ ရခ်င္တာ ရေနေတာ့ အဆင္ေၿပေနတယ္။ ဒီေတာ့ သူ ့ မိဘေတြရဲ ့ အားထုတ္မွဳကို လ်စ္လ်ဴရွဳေနေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ ့

သူဟာ အရြယ္ေရာက္လို ့အလုပ္ စလုပ္တဲ့ အခါမွာ ပညာေနာက္ခံ ကလည္း ေကာင္းေနေတာ့ ။ မန္ေနဂ်ာလို ေနရာကေန လုပ္ေတာ့မယ္ ဆိုပါေတာ့ ။ သူ ့ ဘာေၿပာေၿပာ

အလုပ္သမားေတြက သူေၿပာတာ နားေထာင္ရမယ္ လို ့ ယူဆထားမယ္ ။ အဲ့ဒီအခါက်ရင္ မိမိ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေတြဟာ ဘယ္လိုၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ

ကိုယ္တိုင္ လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္တဲ့ အတြက္
မခံစားေပးႏိုင္ဘူး ။ အမွားေတြ ေတြ ့ရင္ အတူတူေၿဖရွင္မယ္ မၾကံဘူး ။

သူမ်ားကိုပဲ အၿပစ္ဖို ့လာမယ္။ ဒီလိူ လူမ်ိဳးေတြက်ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပညာေနာက္ခံ အရည္အခ်င္းေတြ ေကာင္းေနပါေစ ။ သူေအာင္ၿမင္ရင္လည္း ခဏပဲ ေအာင္ၿမင္ပါလိမ့္မယ္။

တကယ့္ ေအာင္ၿမင္မွဳ အစစ္အမွန္ကို မခံစားရႏိုင္ပါဘူး။ ဒီလိုမ်ိဴးဆိုရင္ ၾကာလာရင္ ရင္ထဲမွာ အစိုင္အခဲေတြ ၿဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ အမုန္းေတြပြားၿပီး တစ္ေ

ယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ တိုက္ခိုက္ဖို ့ပဲ ၿဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။

@ ဒီလို မၿဖစ္ေစဖို ့

အကယ္လို ့ သင္ကိုယ္တိုင္ကလည္း မိဘတစ္ဦး ၿဖစ္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ ကေလးေတြကို ခ်စ္ခင္ၾကင္နာယုယမွဳ မၿပတာ ဒါမွမဟုတ္ ကေလးေတြကို လ်စ္လ်ဳရွဳ တာေတြကို
ေရွာင္ရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။

သင့္ ကေလးကို အိမ္အၾကီးၾကီးမွာ ထားႏိုင္တယ္။ အစားေကာင္းေကာင္းေတြ ေကြ်းႏိုင္တယ္။ ဇိမ္ခံပစည္းေတြ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ သင္ၿမက္ကို ရိတ္တဲ့အခါဆိုရင္
သူတို ့ကို အေတြ ့အၾကံဳရေအာင္ ၿပသတာ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ အစားစားၿပီးတဲ့ အခါ ကိုယ့္ ပန္းကန္
ကိုယ္ ေဆးခိုင္းတာ ၿဖစ္ၿဖစ္ ။ အိမ္ေဖာ္မလိုပါဘူး ကိုယ္တိုင္ ထိ္န္းေက်ာင္းၿခင္းၿဖင့္ မွန္ကန္တဲ့ ခ်စ္ၿခင္းကို ၿပသရမွာပါ။

ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာတဲ့ သူ ၿဖစ္ပါေစ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အားလံုးက အေရာင္ ေမွးမွိန္သြားမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ အေမဆိုတာကလည္း တစ္ခ်ိန္က ငယ္ရြယ္ခဲ့ ဖူးတဲ့ သူဆိုသလိုပါပဲ ။
ပိုၿပီး အေရးၾကီးတာကေတာ့ သင့္ကေလးကို ကိုယ္တိုင္ ၾကိဳးစားၿပီး အေတြ ့အၾကံဳ
ေတြ ယူေစမယ္။ မိဘမ်ားဘက္က ၿဖစ္သင့္တာမ်ိဳးကို ဆိုပါတယ္။


@ တကယ့္ေအာင္ၿမင္မွဳ အတြက္

Teamwork စိတ္နဲ ့အလုပ္လုပ္ၿခင္းေတြပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ေတြ အတူတူ လုပ္ရင္း အရည္အေသြးတက္ေအာင္ သင္ၾကားၾကမယ္။ ေအာက္ေၿခကေန ညီတူမွ်တူ စသြားရင္
က်ေနာ္တို ့တကယ့္ ေအာင္ၿမင္မွဳ ဆိုတာ တကယ္ ရရွိမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။


---------------
အင္တာနက္မွ ရရွိေသာ ပို ့စ္တစ္ခုကို ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာၿပန္ထားပါသည္။

Posted in: ေဆာင္းပါး