မရယ္ရေသာ ဟာသမ်ား

“ဘ၀ရဲ႕ေက်ာင္းေတြ တက္ခဲ့ဖူးၿပီ
လူေတြအေၾကာင္းကို နားလည္ၿပီ
ေလာကႀကီးကို အရမ္းတုန္လႈပ္ခဲ့
အင္း . . . သိပ္ကို
ဆန္းၾကယ္တယ္”
၀င္းမင္းေထြး၏ စာသားမ်ားကို ေဇာ္၀င္းထြဋ္ ရြတ္ဆိုေနခိုက္သည္ ကြၽန္ေတာ္၏အေတြးမ်ား ‘ေလထဲရွိ ဖုန္မႈန္႔မ်ားကဲ့သို႔’ ဖြားဖြားလြင့္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ (ဘိုးဘိုးကေတာ့ အရက္မူး၍ အိပ္ေပ်ာ္ေနပါသည္)

Everything is dust in the wind. (အရာရာတိုင္းသည္ ေလထဲရွိဖုန္မႈန္႔မ်ား ျဖစ္ၾကသည္) Dust in the wind သီခ်င္းကို Kansas ဟုေခၚေသာ တီး၀ိုင္းတစ္ခုက သီဆိုထားပါသည္။ သီခ်င္းကို သီဆိုေနသူမွာ တစ္ဦးတည္းျဖစ္ေသာ္လည္း တီး၀ိုင္းတစ္ခုကို လူတစ္ဦးတည္းျဖင့္ ဖြဲ႕စည္း၍ ရပါမည္လား။ ဖုန္မႈန္႔မ်ားဟူသည္ Dust (အနည္းကိန္း) လား။ Dusts (အမ်ားကိန္း)လား။ ေဒါသႀကီးေသာ (ဆရာ) ေမာင္သာႏိုးအား သြားမေမးရဲပါ။

အမွန္တကယ္၌မူ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ Dust ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ Dusts ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာမွ်အေရးမႀကီးပါ။ အေရးႀကီးသည္မွာ ကြၽန္ေတာ္အေနႏွင့္ ဤသို႔ေရးလိုက္လွ်င္ ‘ေလ’ ဟုေခၚဆိုသမုတ္အပ္ေသာ ‘ . . . .’ ထဲတြင္ ‘ဖုန္မႈန္႔’ ဟု ေခၚဆိုသမုတ္အပ္ေသာ ‘ . . . .’ မ်ားရွိေနမႈကို သင္၏မ်က္စိထဲ၌ ျမင္ေယာင္လာဖို႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာမွ်ျမင္ေယာင္ မလာလွ်င္လည္း အေရးမႀကီးပါ။ ဆိုလိုသည္မွာ အေရးႀကီးသည္မွာလည္း အေရးမႀကီးပါ။ အေရးမႀကီးသည္မ်ားကို အေရးႀကီးသည္ထင္ၿပီး အေရးတႀကီး မလုပ္မိဖို႔က အေရးႀကီးပါသည္။ (ဤ၀ါက်ကို ဘံုအိမ္သာ နံရံတစ္ခုေပၚမွ ေကာက္ရခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)

အနည္းကိန္းႏွင့္ အမ်ားကိန္း မွားေရးမိလွ်င္ စာေမးပြဲ၌ အမွတ္တစ္မွတ္ ေလ်ာ့သြားႏိုင္ပါသည္။ “အမွတ္တစ္မွတ္သည္ လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကို အႀကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္သည္” ဟု တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီးေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားက ေျပာၾကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာမူ Dust ဟူေသာ စာလံုးေလးတစ္လံုး ေရးသားရာ၌ S ေလးတစ္လံုး ထည့္ေရးမႈ မေရးမႈက လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကို အႀကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္သည္ဟူသည့္ အဆိုေၾကာင့္ အႀကီးအက်ယ္ တုန္လႈပ္သြားခဲ့ရပါသည္။
(ဒါဆို ဒီဘ၀မ်ိဳးက ေတာ္ေတာ္ S (အက္စ္) ေရးပါတဲ့ ဘ၀ေပါ့)

S ဟူေသာ စကားလံုးကိုျမင္လွ်င္ ပထ၀ီ၀င္ ေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ South ဟုေခၚေသာ ‘ေတာင္ဘက္အရပ္’ ကို ေျပးျမင္ၾကပါလိမ့္မည္။ ‘ေတာင္ပင္လယ္သည္ ေတာင္ဘက္အပိုင္းတြင္ ရွိသည္’ (ဤ၀ါက်အား အပ်င္းေျပ အဂၤလိပ္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုၾကည့္ႏိုင္သည္)

သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ မေကာင္းေသာ အသံျဖင့္ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ သီခ်င္းဆိုေနပါသည္။ “အသံေကာင္းမွသာ အဆိုေတာ္ျဖစ္သည္” “ဂီတသံဟူသည္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္သာ ျဖစ္ရမည္” ဟူေသာ အဆိုမ်ားကို ေရာ့ခ္ဂီတေရစီးက ႐ိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ပါသည္။ အက္ကြဲရွတေသာ ငွက္ဆိုးထိုးသံျဖင့္ ေရာ့ဒ္စတီး၀ပ္သည္ ကမၻာ့ဂီတ ပရိသတ္ကို ကိုင္လႈပ္ပစ္ခဲ့ပါသည္။

အလင္းသည္ လႈိင္းသဘာ၀ရွိသည္။ အလင္းသည္ အမႈန္သဘာ၀ရွိသည္။ အလင္းသည္ ေျဖာင့္တန္းစြာသြား၏။ အလင္းသည္ ေကြ႔ေကြ႔ေကာက္ေကာက္သြား၏။ အလင္းသည္ ခုန္ဆြခုန္ဆြသြား၏။ “တံခါးအလံုပိတ္၍ ရထားျဖင့္ ခရီးသြားေနသူ တစ္ဦးအတြက္ ရထားသည္ ေရြ႕မေန”။ မည္သည့္အရာကိုမွ် ပံုေသဖမ္းဆုပ္ထား၍ မရႏိုင္ေၾကာင္းကို အိုင္းစတိုင္း ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သြားခ်ိန္၌ သူ၏ဒုတိယဇနီးႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့ပါသည္။

သိပၸံပညာရွင္ ၀ါနာဟိုင္စင္ဘတ္က “ပါတီကယ္တစ္ခုရဲ႕ အေနအထားကို ပိုၿပီးတိတိက်က် သတ္မွတ္ေလေလ သူရဲ႕အဟုန္ကို ပိုၿပီးတိတိက်က် မသိႏုိင္ေလပဲ။ အဲဒါက အျပန္အလွန္ သေဘာေဆာင္တယ္” ဟု ေျပာခဲ့သည္။ အလြန္တိက်ပါသည္ဟုဆိုေသာ သိပၸံပညာတြင္ ‘မေရရာျခင္းနိယာမ’ (Theory of Uncertainty) ကို ဟိုင္စင္ဘတ္က တင္ျပခဲ့သည္။

စကားလံုးတုိ႔၏ အဓိပၸာယ္မ်ားသည္ အဘိဓာန္တို႔အတြင္းမွ ခုန္ထြက္ကာ ေလထဲ၌ လြင့္ေမ်ာေနၾကသည္။ အခ်ဳိ႕သည္ မိလုမိခင္ အေနအထား၌ ျပဒါးမ်ားကဲ့သို႔ ခုန္ထြက္သြားၾကသည္။ ေလထဲတြင္ျမည္ေသာ အသံမ်ားကို လူအခ်ဳိ႕က ဖမ္းဆုပ္အသံသြင္းထားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ဖမ္းဆုပ္မိေသာ အရာမ်ားသည္ မူရင္းအရာမ်ား မဟုတ္ေတာ့သည္ကို မသိၾက။ ဘာမွ်မရွိေသာ အရာမ်ားကို ရွိသည္ဟုထင္ကာ မိရာဖမ္းဆုပ္လ်က္ ခံစားေတြးေတာၾကရင္း တံလွ်ပ္ကို ေရထင္ကာ ေရႊသမင္ အလိုက္မွားခဲ့ရသည္။

တစ္စကၠန္႔မွ်ပင္ ၾကာခ်ိန္မရွိေသာ စကားေလးတစ္ခြန္းေၾကာင့္ သင္သည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးႏွင့္ တစ္သက္လံုး အမုန္းႀကီး မုန္းသြားႏိုင္ပါသည္။ မိမိ တစ္သက္လံုး ယံုၾကည္ကိုးစားခဲ့ရသူက ဓားျဖင့္ထိုးထားေသာဒဏ္ရာ သင္၏ေနာက္ေက်ာတြင္ ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါသည္။

ဆိုၾကပါစို႔။ ကြၽန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ လမ္း၌ေတြ႕ေသာ ပထမတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို “ခင္ဗ်ား ၀လာလိုက္တာ။ က်န္းမာေရးေကာင္းတယ္ ထင္ပ” ဟု ႏႈတ္ဆက္ပါသည္။ မိနစ္ပိုင္းမွ်ပင္ မၾကာလိုက္မီ ထပ္မံေတြ႕ရေသာ ဒုတိယတစ္ေယာက္က “ခင္ဗ်ား ပိန္သြားတယ္ေနာ္။ က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္ဦး” ဟု သတိေပးပါသည္။

“ရွင္က သိပ္စိတ္ရွည္တာပဲေနာ္။ ရွင့္ေလာက္စိတ္ရွည္တဲ့သူ ကြၽန္မတစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးဘူး” ဟု မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာၿပီး ေနာက္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က “ရွင္ဟာေလ ေဒါသသိပ္ႀကီးတာပဲ။ စိတ္ကေလးဘာေလး နည္းနည္းရွည္ရွည္ ထားၾကည့္ပါလား” ဟု ေျပာပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးသည္ မ်က္မျမင္ ပုဏၰားေျခာက္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ မည္သူမွ် ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္လံုးကို မည္သည့္အခ်ိန္တြင္မွ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျမင္ဖူးလာၾကမည္ မဟုတ္ပါ။

ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ဆင္ႀကီးအား “ဘာႏွင့္တူသည္” “ညာႏွင့္တူသည္” အစရွိသျဖင့္ အေတာမသတ္ေအာင္ ျငင္းခုံေနၾကဦးမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ “သူ႔ဟာသူ ဘာနဲ႔ပဲတူတူ၊ ဆင္ႀကီးဆိုရင္ ဆင္ႀကီး ဆင္ႀကီးလို႔သာမွတ္” ဟု သေဘာထားလိုက္ေသာအခါ အသိပညာ အလံုးစံုတို႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကုန္ၾကေပေတာ့မည္။

အကယ္၍ ထိုသို႔သာ ျဖစ္ခဲ့ပါလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနျဖင့္ အရာရာကို အစကျပန္စရဖို႔သာ ရွိပါသည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ ဘုမသိဘမသိ လူတို႔ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ေျပာဆိုေနၾကေသာ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္ ျဖစ္ပါသည္။ (Comment ေရး၍ ၀င္ဆဲရန္ ဆႏၵမေစာပါႏွင့္ဦး) ကြၽန္ေတာ္အပါအ၀င္ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေခတ္၏ လူသားအားလံုးသည္ ဘုမသိဘမသိ လူသားမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။

“ဘာႏွင့္တူသည္” “ညာႏွင့္တူသည္” ဟု မိမိတို႔ ဖမ္းဆုပ္မိသမွ်ေလးျဖင့္ အျပင္းအထန္ ျငင္းခုံေနၾကေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူသားအေပါင္းအား မ်က္စိေနာက္ေတာ္မူသည့္ ကာလယႏၲရားႀကီးႏွင့္တူေသာ ဆင္ႀကီးက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ႀကိတ္ေခ်နင္းသတ္ ပစ္လိုက္ပါလိမ့္မည္။

မစိုးရိမ္ၾကပါႏွင့္။ ေနာင္တမလြန္ဘ၀တြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူသားအားလံုး အေနျဖင့္ “ဆင္ႀကီးသည္ လမ္းႀကိတ္စက္ႀကီးႏွင့္တူသည္” ဟူသည့္ အဆိုတစ္ခုတည္းအေပၚ တညီတညြတ္တည္း သေဘာတူေကာင္း တူသြားႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

Posted in: ေဆာင္းပါး