*ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတို႔၏ အရည္အခ်င္း

(၁၁) စိတ္ရွည္ျခင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္အရည္အခ်င္းတစ္မ်ဳိး

ဝက္အူရစ္နဲ႔ျဖဳတ္၊ တပ္ေနတဲ့အတြက္ စိတ္မရွည္တဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးမရွိေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ရွည္တဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ရွိလာပါတယ္။ ဒီေဘာလ္ပင္က ကိုယ့္ကိုစိတ္ရွည္တဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ေပးလာပါတယ္။ စိတ္မရွည္ရင္ ဒီေဘာလ္ပင္ မသံုးဘူး။ ဒီေဘာလ္ပင္မသံုးလို႔ ေရးပစ္နဲ႔ပစ္ ျမန္ျမန္ရ၊ ျမန္ျမန္ၿပီးတာပဲဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးဝင္သြားရင္ ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္ငန္းႀကီးကို ဦးေဆာင္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ လူႀကီးလူေကာင္း ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းအရည္အခ်င္းထဲမွာ စိတ္ရွည္တာပါတယ္။
ကိုယ္စိတ္မရွည္ေသးရင္ စိတ္ရွည္ေအာင္ အေထာက္အပံ့ျပဳမယ့္ပစၥည္းကို သံုးပါ။ စိတ္ရွည္ေအာင္ အေထာက္အပ့ံျပဳမယ့္ ေနရာမွာထိုင္၊ စိတ္ရွည္မယ့္ အဝတ္အစားကိုဝတ္၊ စိတ္ရွည္မယ့္ အစားအေသာက္ကို စားပါ။ အဲဒါေတြကို ေနရင္းထိုင္ရင္း စားရင္းေသာက္ရင္းနဲ႔ပဲ ကိုယ္စိတ္ရွည္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အရွင္ဘုရား စိတ္ရွည္တဲ့အစားအစာဆိုတာ ဘယ္ဟာတံုးေမးေတာ့လည္း ၿမီးရွည္စားတာရယ္၊ ပူတင္းစားတာရယ္ ဘယ္ဟာစိတ္ရွည္ရလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကိုယ္အစားအေသာက္ စားတာ ကိုယ္ၾကည့္ပါ။ ဒီလူ ဘာႀကိဳက္လဲ၊ ပူတင္း ႀကိဳက္တယ္။ ၿမီးရွည္မႀကိဳက္ဘူးဆို ေတာ္ေတာ္စိတ္ျမန္တဲ့သူပဲ။ ျမန္ျမန္စားတာ ေအးေရာ။ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္စားတာမ်ဳိး၊ ၾကာဆံေၾကာ္စားတာမ်ဳိး၊ ကိုယ္စားတဲ့ အစားအေသာက္က ကိုယ့္ကို စိတ္ရွည္ေအာင္ ေထာက္ပံ့ေပးတယ္။ စိတ္တိုေအာင္လည္း ေထာက္ပ့ံေပးပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ အဝတ္အစားဝတ္တာကို ၾကည့္ၿပီး တို႔က စိတ္ရွည္တယ္၊ စိတ္တိုတယ္ ေျပာတာပါ။ လာေသးတယ္။ လက္ကေလးကားၿပီး တို႔ကေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ဝတ္တာတဲ့။ ေျပာလိုက္ခ်င္တာပါ။ ကဲ တိုက္ပံုအက်ႋီ ဝတ္တာပဲၾကည့္ပါ။ တိုက္ပံုအက်ႋီကို ၾကယ္သီးအျပည့္တပ္တဲ့သူ ေတာ္ေတာ္ရွားသြားပါၿပီ။ ေရွးတုန္းက လူႀကီးမ်ား မင္းခမ္းမင္းနားကို သြားၿပီဆုိရင္ ေတာင္ရွည္ပုဆိုးနဲ႔ ပိုးတက္ပံုႀကီးနဲ႔ အကုန္ၾကယ္သီးေတြ တပ္ထားတာပါ။ ဘာေက်းဇူးမ်ားလဲဆိုေတာ့ စိတ္ရွည္ေစပါတယ္။
ခုေခတ္မ်ားေတာ့ တိုက္ပံုအက်ႋီလည္း မဝတ္ပါဘူး။ ဝတ္ရင္လည္း ၾကည္သီးမတပ္ပါဘူး။ ေရွးတုန္းက အမ်ဳိးသမီးေတြ ရင္ေစ့အဝတ္ၾကယ္သီး ႏွင္းဆီေလးေတြ၊ ပန္းေလးေတြတပ္ၿပီး ဝတ္ပါတယ္။ အိမ္က စက္ခ်ဳပ္ေတာ့ တို႔ကိုယ္တိုင္ စက္ခ်ဳပ္ဖူးပါတယ္။ အိမ္က အေမတို႔၊ အေဖတို႔ ကိုယ့္အက်ႋီကိုယ္ ခ်ဳပ္ၿပီး ဝတ္ၾကတာ။ အဲဒီ ၾကယ္သီးေလးေတြတပ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြမွာ စိတ္ရွည္တဲ့ ေက်းဇူးမ်ားသြားပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒါမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကပ္ခြာတဲ့။ တစ္ခါတေလ ဘာမဟုတ္တဲ့ ၾကယ္သီးေလးတပ္တာေတာင္ ျဖဳတ္ေန၊ တပ္ေနရတာၾကာရင္ ဟင္းဆို ဆြဲျဖဳတ္တာ အကုန္ျပဳတ္ေရာ။
ျပန္ေျပာပါမယ္။ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ပါ။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖို႔ အရည္အခ်င္းေတြမွာ လက္ေရးျပင္ရမယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ၊ လူႀကီးလူေကာင္းေတြ ေနသင့္တဲ့ေနရာမွာပဲ ေနၾကပါ။ ဟိုးတစ္ေန႔က တကၠသိုလ္က ဆရာ၊ ဆရာမေတြ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဒန္းစီးခ်င္လို႔တဲ့။ ေလ်ွာမေတြ႕လို႔၊ ေလ်ွာေတြ႕ရင္ ေလ်ွာပါစီးဦးမလားမသိ။ ကိုယ္ေနတာ၊ ထိုင္တာက ကိုယ့္အဆင့္အတန္းကို ျပပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္အသိဆံုးပါ။ အရည္အခ်င္းေတြကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ ဘယ္လိုျဖည့္မလဲဆိုတဲ့ ျဖည့္နည္းပါ ေျပာၿပီးသြားၿပီ။
စားတာကစၿပီး ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မယ့္ပုဂၢိဳလ္ စားတာနဲ႔ မျဖစ္မယ့္ပုဂၢိဳလ္ စားတာ ကြာပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မယ့္ပုဂၢိဳလ္ဝတ္မယ့္အဝတ္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္မယ့္ပုဂၢိဳလ္ ဝတ္မယ့္အဝတ္ ကြာပါတယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔ေတာ့ လြယ္လြယ္စားတာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တာပါပဲလို႔ ဆိုေကာင္းဆိုပါမယ္။ အစားအေသာက္ကို လြယ္လြယ္စားရင္ သူေခါင္းေဆာင္ရင္လည္း လြယ္လြယ္ ေခါင္းေဆာင္မွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေအာင္ျမင္တိုးတက္မႈက ဘယ္လိုမွ လြယ္လြယ္နဲ႔ မရပါဘူး။ တပည့္ေတာ္တို႔က လြယ္လြယ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ဝတ္တာပဲဆိုရင္ သူ႔အလုပ္ကိုသူ ဦးေဆာင္တဲ့အခါလည္း လြယ္လြယ္ ေပါ့ေပ့ါပါးပါးပဲ သြားေတာ့မွာ။ အဲဒီမွာ အဆင္မေျပတာေတြ ျဖစ္ကုန္တာပဲဆိုတာ ေတြ႕ ရပါတယ္။