ရွမ္း႐ိုးမကိုခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေရးဆြဲတဲ့ ေဇာ္မင္းထူးရဲ႕ တကိုယ္ေတာ္ ပန္းခ်ီျပပြဲ

 
ပန္းခ်ီဆရာ ေဇာ္မင္းထူးႏွင့္ သူ၏ ပန္းခ်ီကား (ဓာတ္ပုံ ႏိုင္စြမ္း/ဧရာ၀တီ)   .
 .
    “ရွမ္းေတာင္တန္းေတြ အေပၚ ေရာက္လာတဲ့ ဘယ္လို ဧည့္သည္ကို မဆို လာပါ ထိုင္ပါ ထမင္း စားၿပီးၿပီလား ဆိုၿပီး ေမးတတ္တဲ့ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားေတြ၊ အနည္းဆုံး သိသိ မသိသိ ထမင္းေကြ်းဖို႔ အဆင္သင့္ ရွိေနတတ္တဲ့ ရွမ္း၊ ဓႏု၊ ေတာင္႐ိုး၊ ပအို၀့္၊ အင္းသား စတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြ ရဲ႕ ေစတနာကို က်ေနာ္ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ ေလးလည္း ေလးစားတယ္။ ဟန္ေဆာင္ ေဖာ္ေရြမႈ ကင္းတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ အ႐ိုးခံစိတ္ ေတြကို က်ေနာ္ သိျမင္လာရၿပီး ျမတ္ႏိုးစိတ္နဲ႔ ခ်စ္ခင္မိ တယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ့္ရဲ႕ Hsan Loi Tai (ရွမ္းေတာင္တန္း) ပန္းခ်ီျပပြဲ ျပသဖို႔ အတြက္ လုံေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းရင္း ပါပဲ” လို႔ ပန္းခ်ီဆရာ ေဇာ္မင္းထူးက သူ႔ရဲ႕ ပထမဆုံး တကိုယ္ေတာ္ ပန္းခ်ီျပပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းျပပါ တယ္။

ပန္းခ်ီဆရာ ေဇာ္မင္းထူးရဲ႕ TAI (ဗမာလို “ရွမ္း”) ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗိုလ္ဆြန္ပက္လမ္း
အလယ္ဘေလာက္ မွာ ရွိတဲ့ Art Plus အႏုပညာ ျပခန္းမွာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာ ၂၆ က ၂၈ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပပြဲ မွာ ျပသထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ အားလုံးဟာ ၾကည္လင္ ရွင္းသန္႔တဲ့ ရွမ္းေတာင္တန္းေတြရဲ႕ အလွအပကို ခ်စ္ခင္စိတ္ ျမတ္ႏိုးစိတ္နဲ႔ ေရးဆြဲတင္ျပ ထားတယ္ ဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ Knife Work ေရးခ်က္ ေတြမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ ပန္းခ်ီကား ေတြထဲမွာ ပန္းခ်ီဆရာတိုင္း အၿမဲတမ္းအေလးထား ဂ႐ုစိုက္တင္ျပ ၾကတဲ့ Atmosphere (၀န္းက်င္ အေငြ႔ အသက္) ကို လည္း အထင္အရွား ပါ၀င္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆီေဆး ပန္းခ်ီကား ၂၅၊ ေရေဆး ပန္းခ်ီကား ၁၀ ကား စုစုေပါင္း ပန္းခ်ီကား ၃၅ ျပသထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီျပပြဲ ျဖစ္ေျမာက္ဖုိ႔ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ခဲ့ရၿပီး Architect - ကိုညြန္႔၀င္းက အားေပး ကူညီတာေၾကာင့္ ျပပြဲ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့တာ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရပါတယ္။

ပန္းခ်ီဆရာ ေဇာ္မင္းထူးဟာ သူ႔ကိုယ္သူ Shan Lay Artist လို႔ (သူ႔ရဲ႕ facebook စာမ်က္ႏွာမွာ) ခံယူတဲ့ အထိ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေတြ အေပၚ ခ်စ္ခင္သူပါ။ ေရႊေညာင္မွာ ေနထိုင္လာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီလို႔လည္း သိရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဇာတိက ျပည္ၿမိဳ႕နယ္ ေရႊေတာင္ ဇာတိဖြားျဖစ္ၿပီး ဗမာ တိုင္းရင္းသား တဦးပါ။ သူ႔ကို ၁၉၇၈ ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားတာ ျဖစ္ၿပီး၊ ရွမ္းျပည္နယ္ ေရႊေညာင္ၿမိဳ႕မွာ ေနထိုင္ပါတယ္။    .
 
.  
 ပန္းခ်ီဆရာ ေဇာ္မင္းထူး၏ စိန္ပန္းျပာ ပန္းခ်ီကား (ဓာတ္ပုံ ႏိုင္စြမ္း/ဧရာ၀တီ)

 သူဟာ ငယ္စဥ္ ကတည္းက ပန္းခ်ီကုိ ႏွစ္ၿခိဳက္စြဲလမ္း ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး၊ သူ ၇ တန္း တက္ေရာက္စဥ္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွာ ပဲခူးတိုင္း အလယ္ တန္းဆင့္ ပန္းခ်ီၿပိဳင္ပြဲမွာ ပထမဆု ရခဲ့ဖူးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

 “ဟုတ္ကဲ့ အဲဒီတုန္းက ဘယ္လို ေရးဆြဲခဲ့တာလဲ ဆိုေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲ ေခါင္းစဥ္က “ျမန္မာ့႐ိုးရာ” ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ ၿပိဳင္ရတာပါ။ က်ေနာ္က အဖိုးတဦးရယ္၊ အဖိုးရဲ႕ သမီးတဦးရယ္၊ သမီးရဲ႕သမီး (အဖိုးရဲ႕ ေျမး) ေလးေတြ ဥပုသ္ေစာင့္ သြားၾကတဲ့ ပုံ ေရးဆြဲဖို႔ စိတ္မွာ ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီ အုိုင္ဒီယာကို က်ေနာ့္ရဲ႕ လက္ဦးပန္းခ်ီဆရာလို႔ ဆိုရမယ့္ ဆရာ ဦးသန္းေဇာ္ကို က်ေနာ့္ရဲ႕ ပုံၾကမ္း (Sketch) ေတြနဲ႔ အတူ ေျပာျပေတာ့ သူက ဘာေတြ ပါသင့္တယ္၊ ဘယ္လို ေပါင္းဆင့္သင့္တယ္ ဆိုတာ သြန္သင္ ျပသေပးတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီႏွစ္မွာ ပဲခူးတိုင္း တတိုင္းလုံး အလယ္တန္းဆင့္ ပန္းခ်ီၿပိဳင္ပြဲမွာ ပထမရတာပါ” လို႔ သူက ရွင္းျပပါတယ္။ ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕ ငယ္စဥ္ကတည္းက ပန္းခ်ီအႏုပညာအေပၚ အေလးအနက္စြာ ယုံၾကည္မႈလို႔ ဆိုရမွာပါ။ 

အဲဒီကေနာက္ သူဟာ ၁၉၉၃ နဲ႔ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ အထက္တန္းဆင့္ ပန္းခ်ီၿပိဳင္ပြဲေတြ မွာလည္း ပန္းခ်ီပထမဆုေတြ ရရွိခဲ့ပါေသးတယ္။ သို႔ေပမယ့္ သခၤ်ာ အထူးျပဳနဲ႔ တကၠသိုလ္ ဆက္လက္တက္ေရာက္ေနစဥ္ မွာ တရပ္တည္းသူ မယဥ္မင္းစိုးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ရာက စၿပီး စီးပြားေရး လုပ္ငန္းနယ္ပယ္ထဲ ေရာက္သြားၿပီး ပန္းခ်ီနဲ႔ အဆက္ျပတ္သြားပါတယ္။

၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာ ေရႊေညာင္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အထင္ကရ ပန္းခ်ီဆရာ (ဦး) ေအာင္လတ္ နဲ႔ ေတြ႔ဆုံၿပီးေနာက္ ပန္းခ်ီ ေရးဆြဲဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕က ပန္းခ်ီဆရာ ျမင့္ေဆြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံအၿပီးမွာေတာ့ ပန္းခ်ီကို ျပန္လည္ ေရးဆြဲဖို႔ တြန္းအားေတြ ျပန္လည္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ AMZ ေရေဆး ပန္းခ်ီျပပြဲက စၿပီး၊၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ခ်ယ္ရီလြင္ျပင္ စသည္ျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ အုပ္စုပန္းခ်ီျပပြဲမ်ားမွာ ပါ၀င္ျပသလာ ခဲ့ပါတယ္။

သူ ဆက္လက္ ေလ့လာသင္ယူခဲ့ တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာေတြကေတာ့ ဦးေအာင္လတ္၊ ဦးတင္ေအာင္နဲ႔ ဦး၀င္းေဖျမင့္တို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။

ဒီ ျပပြဲမွာ ျပသထားတဲ့ Shanscape ပန္းခ်ီကားေတြ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးျမန္းျဖစ္ခဲပါတယ္။ ေရေဆးကားေတြ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူက အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။

“အခုလို ႏို၀င္ဘာလမွာ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ Outdoor ထြက္ေရး ေရးေနက်ပါ။ က်ေနာ့္ဆရာ ဦးေအာင္လတ္ အပါအ၀င္ အစ္ကိုႀကီးကိုျမင့္ေဆြတို႔နဲ႔ အတူေပါ့။ မိုး မက်မခ်င္း က်ေနာ္တို႔ ပန္းခ်ီေအာက္ဒိုး ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ထူးျခားတာက ဒီလို လရာသီမွာ ေတာင္ခိုးျမဴမႈန္ေတြ ရစ္သိုင္းမေနဘဲ ရွမ္းေတာင္တန္းေတြရဲ႕ ပကတိ လွပမႈေတြကို ပိုမိုျမင္ေတြ႔ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ပါပဲ။ ေျမျပင္က အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနသလို၊ စိုက္ပ်ဳိးပင္ေတြ၊ သဘာ၀ အပင္ေတြကလည္း အရမ္းကို အေရာင္စုံပါ တယ္။ အဲဒီ ေမာရွမ္းေျမရဲ႕ အလွအပကို က်ေနာ္တို႔ ပန္းခ်ီနဲ႔ ေရးဆြဲႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ေရေဆး ပန္းခ်ီကားေပါင္း မ်ားစြာထဲက ၁၀ ကားပဲ ျပသႏိုင္တာပါ”

တကယ္ေတာ့ ပန္းခ်ီျပပြဲ တခု ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ကူပါ။ အထူးသျဖင့္ နယ္ကေန လာေရာက္ ျပသတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာေတြ အတြက္ သြားလာေရး၊ ေနထိုင္ တည္းခိုေရးနဲ႔ အေထြေထြ စရိတ္ေတြက အကုန္အက် အရမ္း မ်ားျပားလွ ပါတယ္။ ဒီလို အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး အခုလို ျပပြဲ ျပသႏိုင္ဖို႔က အရမ္းကို ခက္ခဲၾကပ္တည္း လွပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ပန္းခ်ီဆရာေဇာ္မင္းထူး ကေတာ့ သူ ယုံၾကည္ရာ အႏုပညာနဲ႔ သူ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ရွမ္းေတာင္တန္း အလွအပ ႐ႈခင္းပန္းခ်ီကားေတြကို အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာၾကားက တင္ဆက္ထားပါၿပီ။

သို႔ေပမယ့္ ေမာရွမ္းေတာင္တန္း ပန္းခ်ီကားေတြ ၾကားထဲမွာ “My Lime Pot” (က်ေနာ့္ရဲ႕ ထုံးအိုး) လို႔ အမည္ေပး ထားတဲ့ ကြမ္းယာဆိုင္ ထုံးအိုးကို ေရးဆြဲထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားက ဘာေၾကာင့္ ျပပြဲမွာ ပါ၀င္လာပါလိမ့္။

“ေရႊေညာင္ၿမိဳ႕မွာ ရွမ္းေလး ကြမ္းယာ အမည္နဲ႔ ကြမ္းယာေရာင္းၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ သား ၂ ေယာက္၊ သမီးေလး ၁ ေယာက္ ပါ၀င္တဲ့ မိသားစု စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ကိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ ပန္းခ်ီကားက က်ေနာ့္ ဘ၀မွာ အေရးႀကီး တဲ့ အစိတ္အပိုင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ ျပပြဲမွာ တင္ျပတာပါ။ အရင္ျပပြဲ တခ်ဳိ႕မွာလည္း တင္ျပပါတယ္” လို႔ ႐ိုးသား ႐ိုးရွင္းစြာ ေျပာျပပါတယ္။

အသား မျဖဴမညိဳ၊ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ ရွိတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာ ေဇာ္မင္းထူးက သူ အႏုပညာအေပၚ ဘယ္လို ယုံၾကည္သလဲ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “က်ေနာ္ ယုံၾကည္တာက ပန္ခ်ီကား တခ်ပ္မွာ (Emotion) စိတ္ခံစားမႈ၊ ႏြယ္ဆက္အေတြး (Concept) နဲ႔ (Beauty) အလွအပေတြ ပါ၀င္ ဖြဲ႔စည္း တင္ျပရမယ္ ဆိုတာပဲ” လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူေျပာတာေတြ ပန္းခ်ီကားေတြမွာ ပါ၀င္မႈ ရွိ / မရွိ ဆိုတာက ၾကည့္႐ႈသူေတြ အကဲျဖတ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 
 

ပန္းခ်ီဆရာ ေဇာ္မင္းထူး၏ ေတာပန္းနဲ႔ ေတာင္စဥ္ ပန္းခ်ီကား (ဓာတ္ပုံ ႏိုင္စြမ္း/ဧရာ၀တီ) 
 
 ပန္းခ်ီဆရာ ေဇာ္မင္းထူးရဲ႕ Shanscape ပန္းခ်ီျပပြဲကို သုံးသပ္ရရင္ ေမာရွမ္းေျမရဲ႕ အလွအပကို ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးစိတ္နဲ႔ ေရးဆြဲ တင္ျပတာ ျဖစ္ၿပီး၊ လူမႈဘ၀ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ထင္ဟပ္ျပဖို႔ထက္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး အေလးထားမႈကို အေလးထား ေရးဆြဲတင္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါဟာ ဗမာတိုင္းရင္းသား တေယာက္ရဲ႕ ရွမ္း႐ိုးမ ေတာင္တန္းႀကီး ေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြ အေပၚ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။    ။