နတ္ဆိုးတို ့တံခါးမေခါက္ခင္ အိမ္ျပန္ပါရေစ

တစ္ကယ္ပါ .။
ပန္းပ်ိဳးသူတစ္ေယာက္ရဲ့
အႏုစိတ္လက္ရာကို
နားမလည္နိုင္တဲ့နင္ဟာ
ပြင့္ဖူးျခင္းမ်ားစြာနဲ ့ရည္ေမာေနမွာပါ
အမည္းေရာင္အစက္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ ့
ဘ၀ကို ေန ့တိုင္း ညတိုင္း
ရွူးသြပ္ျခင္းဆီပို ့
အခ်စ္ေတြ အစြန္းထင္မခံေသးခင္
ေနာင္တေတြ တစ္ေပြ့တပိုက္နဲ ့
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆိုတာ ပါးပါးလ်လ် လွီးခံထားရတဲ ့
ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္တို ့ရဲ့ညစာ...
အခါးေပၚအခါးထပ္ရင္း
ဘ၀ဟာ ဓားတစ္လက္ရဲ့ ခြ်န္မွ်ျခင္းေအာက္
ေသြးပီးရင္းေသြးခံေနရတဲ့ေက်ာက္တံုးလို
စုတ္ျပတ္သတ္ေနပါပီ.။
တစ္ကယ္ကို စုတ္ျပတ္သတ္ေနခဲ့ပါပီ.။
ေအာ္ .. သူတို ့ သူတို ့ေတြ
ဘ၀ဆိုတာ ေသာက္ေနၾက ေရအိုးထဲက ေရလိုမ်ိဳး
လိုခ်င္ရင္ အခ်ိန္ ေရြးစရာမလို
ငါမျဖည့္ဆည္းတတ္ခဲ့ဘူး.။
အတၱကုိေရွ ့တန္းတင္ ထိုးစစ္နဲ ့
ဂိုးသြင္းဖို ့အျပိဳင္ဆိုင္ၾကိဳးစားတဲ ့ဘ၀မိနစ္
ငါဟာ ေဘာလံုးလိုလို ဂိုးေပါက္လိုလို
ကာကြယ္ဖို ့ဆိုတာ အခ်ည္းအႏွီး ျဖစ္ခဲ ့
ကန္ခ်က္ကို မာန္မတက္ရဲလို ့
တိုက္စစ္တို ့ေပ်ာ္ေအာင္ ကိုယ့္ဂိုးကိုယ္သြင္းခဲ့ရတဲ ့ဂိုးသမားလို
အရွဳံးဆိုတာဖက္ေခါင္းအံုးလိုမ်က္ရည္ခံဖို ့သက္သက္
လက္က်န္ မိနစ္တို ့ကို ေခါင္းငံုခံဖို ့
ဘ၀ဆိုတာ ကန္ ့လန္ ့ကာခ်ခဲ့တဲ ့ျပဇတ္လို
တစ္ခမ္းတစ္နား မရွိခဲ့လွဘူး.။
ထပ္ေျပာရရင္ေတာ့
ပန္းပ်ိဳးသူတစ္ေယာက္ရဲ့
အႏုစိတ္လက္ရာကို
နားမလည္နိုင္တဲ့နင္ဟာ
ပြင့္ဖူးျခင္းမ်ားစြာနဲ ့ရည္ေမာေနမွာပါ

Posted in: ေနသာေရးေသာကဗ်ာမ်ား