ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းကုိ မြန္သမုိင္းအေမြအႏွစ္အျဖစ္သတ္မွတ္ေစလုိ

မြန္ဘုရင္ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေရးသားေျပာဆုိေနမႈမ်ားတြင္ မြန္တုိင္းရင္း သားတုိ႔၏ သမုိင္းအေမြအႏွစ္အစစ္ျဖစ္သည္ကုိ ထင္ထင္႐ွား႐ွားသတ္မွတ္ထည့္သြင္းေဖၚျပေစလုိေၾကာင္း မြန္သမုိင္းသုေတသနအဖြဲ႔ဝင္ ႏုိင္ရဲေဇာ္က သတင္းစာ႐ွင္းလင္းပြဲတရပ္၌ ေတာင္းဆုိလုိက္သည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ႏုိဝင္ဘာ ၉ ရက္ေန႔ ညေန ၅ နာရီအခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕၊ ျမန္မာဂ်ာနယ္လစ္ကြန္ယက္ MJN ၌ မြန္သုေတသနအဖြဲ႕၏ သတင္းစာ႐ွင္းလင္းပြဲ က်င္းပစဥ္ေျပာၾကားျခင္း ျဖစ္သည္။

မြန္ေရွးေဟာင္း သုေတသန အဖြဲ႕ဝင္ ဦးႏိုင္ရဲေဇာ္ က“က်ေနာ္တို႕ မြန္ေတြရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာ၊ အေမြႏွစ္၊ အမွန္တကယ္ျဖစ္တာကို အတည္ျပဳေပးေစခ်င္တယ္၊ မြန္သမုိင္းအေမြအႏွစ္ျဖစ္တာကုိ အခ်ဳိ႕က တမင္တကာပဲခ်န္ရစ္ခဲ့တာလား၊ ဗမာ့ေရွးေဟာင္းလက္ရာလုိလုိ ေရာေထြးေအာင္ ေျပာဆုိေနၾကတယ္” ဟုေျပာသည္။

မြန္ဘုရင္ ဓမၼေစတီ၏ေခါင္းေလာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗမာေ႐ွ႕ေဟာင္း အႏုပညာလက္ရာ၊ ျမန္မာ့သမုိင္း
အေမြအႏွစ္ဟုဆိုကာ ေရာေထြးစြာမေျပာဆုိသင့္၊ မြန္တို႕၏အမ်ဳိးသားေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အမ်ဳိးသား ေရးစ႐ိုက္လကၡဏာယုတ္ေလွ်ာ့သြားမည္ကို စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ေတာင္းဆုိျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း သူကဆက္ေျပာသည္။

ႏုိင္ရဲေဇာ္က “ေခတ္ကုိတြက္ဆၿပီး ဒီေခတ္ေတာင္မွမလြယ္ရင္ အရင္ေခတ္ေတြကလုပ္ႏုိင္ပါ့မလားဆုိတဲ့ အေတြးအေခၚ တကယ္ေတာ့မွားေနတယ္၊ ဒီေခတ္လုိမလြယ္တဲ့ ပိရမစ္ေတြလုိ ဂရိတ္ေဝါတံတုိင္းႀကီးေတြလုိ ဒါေတြကုိလူသားေတြက အရင္ေခတ္ကတည္းက လုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္၊ မင္းတစ္ပါးက လုပ္ဒါန္းတဲ့အလႉေပၚမွာ ျပည္သူအားလုံးကပါဝင္လုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေခါင္းေလာင္းႀကီးဟာလည္း တစ္တုိင္းျပည္လုံးလႉတဲ့ သေဘာပါဘဲ” ဟုေျပာသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ကုန္သည္မ်ားႏွင့္ စက္မႈလက္မႈ လုပ္ငန္း႐ွင္မ်ား အသင္းခ်ဳပ္ခန္းမ UMFCCI ၌ ႏုိဝင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲ ၁ နာရီ၌ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ဦးဝင္းေမာင္ (တမၸဝတီ) ၊ ဦးျမင့္သူ (တမၸဝတီ) တုိ႔၏ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း စာတမ္းဖတ္ပြဲတရပ္တြင္ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မြန္တိုင္းရင္း သားမ်ား၏သေဘာထားကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေဖာ္ျပခြင့္မရ႐ွိခဲ့သည့္အတြက္ ယင္းကဲ့သုိ႔ သတင္းစာ႐ွင္းလင္းပြဲ ျပဳလုပ္ရသည္ဟု သိရသည္။

အဆုိပါသတင္းစာ႐ွင္းလင္းပြဲသုိ႔ မြန္သမုိင္းပညာ႐ွင္ ႏိုင္ေမာင္တိုး၊ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စာလွယ္ ေဒါက္တာဗညားေအာင္မိုး၊ မြန္ ေရွးေဟာင္း သုေတသနအဖြဲ႕ဝင္ ဦးႏိုင္ရဲေဇာ္၊ မြန္စာေပေရးသားသူ ႏိုင္ပန္းေအာင္၊ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း႐ွာေဖြခဲ့ရာတြင္ပါဝင္သူ ေဒၚခင္ေအးသိန္းတို႕ ဦးေဆာင္႐ွင္း လင္းတင္ျပခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ေဒါက္တာဗညားေအာင္မိုးက “ဒီေလာက္ႀကီးမားတဲ့ေခါင္းေလာင္းကို အဲဒီေခတ္က မြန္ေတြလုပ္တတ္ ပါ့မလား၊ ပဲခူးကေနဒီကိုသယ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ ေပၚတူဂီ ယူသြားတာ၊ ေရထဲမွာျမႈပ္သြားတာအမွန္ပဲလားဆိုတဲ့ သံသယနဲ႕ မြန္စာတစ္လံုးလည္းမတတ္၊မြန္ အေၾကာင္း မေလ့လာပဲ၊ ကိုယ္အတၲဆႏၵအျမင္နဲ႕ ကိုယ္ထင္ရာ ေျပာၾကတယ္” ဟုေျပာသည္။

ယင္းေခါင္းေလာင္းအေမြဆိုရာတြင္ မြန္မ်ားအိမ္ျပန္သယ္သြားရန္မဟုတ္ ဤသတၲဳႀကီးကိုလည္း ေရာင္းစား ရန္လည္းမဟုတ္ မြန္တို႕၏ေ႐ွ႕ေဟာင္းလက္ရာျဖစ္ေၾကာင္း အသိမွတ္ျပဳေပးရန္သာ ေတာင္းဆုိျခင္းျဖစ္ သည္ဟု ေဒါက္တာဗညားေအာင္မိုးေျပာသည္။

မြန္သမုိင္းပညာ႐ွင္ ႏိုင္ေမာင္တိုးက “သုေတသနလုပ္တဲ့အခါမွာလည္း မြန္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ စာေပ အေထာက္အထားမ်ားကိုေလ့လာဖတ္ထားသင့္တယ္၊ ကိုယ္အေနနဲ႔ မြန္စာမဖတ္တတ္ရင္လည္း ဖတ္တတ္တဲ့လူ ပညာ႐ွင္ထံ တိုင္ပင္သင့္တယ္”ဟု ေျပာသည္။

မြန္ေနျပည္ေတာ္ ဟံသာဝတီ(ပဲခူး) ၌ မြန္ဘုရင္ဓမၼေစတီမင္း စုိးစံစဥ္ကာလ၌ သူ၏အမတ္ ၄ ပါး ကို အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕အနယ္နယ္႐ွိ အိမ္ေထာင္စာရင္းေကာက္ရန္ေစခိုင္းခဲ့ရာတြင္ ထိုအမတ္တုိ႔သည္ ေၾကးသတၲဳကုိ လည္းေကာက္ခံလာသည္ကုိေတြ႔႐ွိသျဖင့္ တိုင္းသူျပည္သားကိုျပန္ေပးအပ္ေသာ္လည္း လက္မခံေသာေၾကာင့္ ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္တြင္ဆြဲလွဴရန္ ေခါင္းေလာင္သြန္းေလာင္း အလႉေပးခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။

အဝိႏၵေဆာက္ ေခၚ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းေတာ္သည္ အေလးခ်ိန္- ၁၈၀၀၀၀ ပိႆာ (တန္ခ်ိန္ ၂၉၀) အတုိင္းအတာ - အဝ(၈)ေတာင္၊ xxx (၁၂) ေတာင္ သြန္းလုပ္သည့္ေန႕ - ေကာဇာသကၠရာဇ္ (၈၃၇) ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလဆန္း(၈)ရက္၊ ၾကာသေတးေန႔၊ ေရႊတီဂုံေစတီေတာ္သုိ႔ တင္လႉသည့္ေန႔ - ေကာဇာသကၠရာဇ္ (၈၃၈) ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ဟု သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားတြင္ ေဖၚျပၾကသည္။

ထုိစဥ္ကာလ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၆၀၈ ခုႏွစ္တြင္ သံလွ်င္တြင္ႀကီးစိုးသည့္ ေပၚတူဂီလူမ်ဳိး ငဇင္ကာဆုိသူက အေျမာက္လက္နက္သြန္းလုပ္ရန္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးအား သံလွ်င္သုိ႔ သယ္ယူစဥ္ ေဒါပံုျဖစ္အတြင္းသို႕ ျပဳတ္က်နစ္ျမဳပ္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။


Sayar Chan