မႏၲေလးသူေတြကိုလာစမ္းနဲ႕ေသသြားမယ္...မွတ္ထား.....ရန္ကုန္သူေတြ...

ရန္ကုန္သူေတြေတြ႕ခဲ႔တယ္.အမရပူရနဲ႔ ေတာင္ျမိဳ႕မယ္..

ပိုးခ်ည္ထုပ္မ်ားေစ်းတက္သည္ဆုိသျဖင္႔ သတင္းေလးစနည္းနာရန္ ေတာင္ျမိဳ႕ဘက္သို႔ထြက္လာခဲ႔သည္။အထည္ဆိုင္ၾကိးတခုေရွ႕တြင္ အဲကြန္းဘတ္စ္တစိးရပ္ထားသျဖင္႔ ႏိူင္ငံျခားသားဧည္႔သည္မ်ားထင္မွတ္လိုက္ေသာ္လည္း ေသခ်ာၾကည္႔လုိက္မွ ျပည္တြင္းခရီးသြားမ်ားျဖစ္ေနသည္။စကားသံနားစြင္႔ၾကည္႔ရာ ရန္ကုန္ကလာသည္တဲ႔..မေယာင္မလည္ျဖင္႔ ၾကည္႔ေနမိသည္။ခဏအၾကာ ပူညံပူညံအသံၾကားရသည္။

“ဟဲ႔..ငါတို႔ကို ေတာင္ျမိဳ႕ထည္ေတြလာမျပနဲ႔..မလုိခ်င္ဘူး။ေနာ္.ဒီမွာ ရန္ကုန္ကလာတာ..လူေတြမ်ား အအ မွတ္ေနသလား”

အင္..တမ်ိဳးၾကိးပါလား..ေတာင္ျမိဳ႕လာျပီး ေတာင္ျမိဳ႕ထည္မျပနဲ႔ဆုိေတာ႔ ဘာျဖစ္တာလဲေပါ႔.နားစြင္႔ရျပန္သည္။အေရာင္းစာေရးမေလးကား မ်က္ႏွာေလးဇီးရြက္မွ်သာရွိေတာ႔သည္.သူမ ဘာအမွားလုပ္မိလဲ ျပန္စဥ္းစားေနပုံေပၚသည္.သူမ အထည္မ်ားကိုကိုင္၍ ေစ်းႏႈန္းမွန္ကန္ေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပသည္..ရန္ကုန္သူအုပ္စုက လက္မခံ။ကတ္ကတ္လန္ေအာင္ေျပာေနသည္။အေရာင္းစာေရးမေလးလည္း ေခါင္းေလးကုတ္လ်က္၊မ်က္ႏွာေလးက ဇီးရြက္မွ်သာရွိေတာ႔သည္..သနားစရာေကာင္းလွပါဘိ..ဘယ္လိုဝင္ေျဖရွင္းေပးရင္ ေကာင္းမလဲဟု စဥ္းစားေသာ္လည္း သူ႕အဖုိ႔ရာက အထည္ဆိုသည္မွာ အရွက္လုံရုံမွ်ခါးပတ္သည္႔အရာဟုပဲ ဗဟုသုတရွိသည္႔လူဆုိေတာ႔ ဝင္မေျပာရဲ.ေနာက္တခ်က္က ရန္ကုန္သူအလည္အမြတ္ၾကိးမ်ားဆုိေတာ႔ လန္႔တာလည္းပါသည္။

ေဟာ.ကယ္တင္ရွင္လာေခ်ျပီ..ဆိုင္ရွင္မမၾကီးကား ယခုမွ ကေလးမ်ားေက်ာင္းၾကိဳျပိးျပန္လာပုံရသည္။ဆုိင္ထဲသို႔ အိပဲ႔အိပဲ႔ႏွင္႔ဝင္လာေခ်ျပီ..ဘာမွမေျပာေသး.အေျခအေနကို အေသးစိတ္ေလ႔လာေနပုံေပၚသည္..ရန္ကုန္သူမ်ားကား ပြစိပြစိျဖင္႔..ခဏအၾကာ ဆိုင္ရွင္မမၾကိးသေဘာေပါက္သြားပုံရသည္။မ်က္ႏွာကို အခ်ဳိသာဆုံးျဖစ္ေအာင္ ျပံဳးသည္..

“အမတို႔ရယ္.သူက ခုမွ အလုပ္ဝင္စမုိ႔လို႔ ခြင္႔လႊတ္ေပးပါေနာ္..ဟဲ႔..စႏၵာ.သြား.ဆိုင္အတြင္းခန္းထဲက သီးသန္႔သိမ္းထားတဲ႔ အထည္ေတြသြားယူေခ်စမ္း..”အေရာင္းစာေရးမေလး ဆုိင္တြင္းသို႔အေသာ႔ႏွင္ေခ်ျပီ..ခဏအၾကာ အထုပ္မ်ား မႏိူင္မနင္းဆြဲလ်က္ျပန္ထြက္လာသည္..

“စိတ္တိုင္းက်ၾကည္႔ေနာ္.အမ.ဒါ ေတာင္ျမိဳ႕ထည္မဟုတ္ဘူး။အမရပူရထည္စစ္စစ္ေတြ၊ခ်ဳပ္ရိုးခ်ဳပ္သားခ်င္းႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည္႔ေနာ္.ရက္ကန္းရုံကအစ ေတာင္ျမိဳ႕က မဟုတ္ဘူးအမရဲ႕.အမရပူရ ရက္ကန္း၊တံဆိပ္သာ ဖတ္ၾကည္႔၊ေစ်းေတာ႔ နဲနဲကြာတာေပါ႔အမရယ္..ၾကည္႔ပါ.အမ ..”

ေဟာ.အေျခအေနကား ကြာျခားေလစြ.ရန္ကုန္သူၾကိးမ်ား ယခုေတာ႔ ခ်ိဳသာၾကည္ျပဳံး ပီတိဖုံးၾကေလျပီ..အထည္မ်ားအား ေရြးၾက၊ဝယ္ၾကႏွင္႔ ခဏၾကာေတာ႔ ဆိုင္ရွင္အား ႏႈတ္ဆက္ကာျပန္သြားၾကသည္။ဖုိးစမ္းေခ်ာင္း လာရင္းကိစၥေမ႔ေခ်ျပီ။ဆုိင္ရွင္ကို စကားစသည္။

“အမ.အမရပူရထည္နဲ႔ ေတာင္ျမိဳ႕ထည္က တူတူပဲမဟုတ္ဘူးလားဗ်”

“ေၾသာ္.ငါ႔ေမာင္ႏွယ္.ရန္ကုန္က လူေတြက ေတာင္ျမိဳ႕နဲ႔ အမရပူရကို ခြဲသိတာမဟုတ္ဘူးကြယ္႔..သူတို႔က အမရပူရထည္ဆို ပစၥည္းေကာင္းတယ္။ေတာင္ျမိဳ႕ထည္ဆို ပစၥည္းမေကာင္းဘူးလို႔ သိထားတာ..အမတု႔ိက ေစ်းသည္ဆုိေတာ႔ သူတုိ႔စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာေပးရတာေပါ႔ကြယ္.တကယ္တမ္း ေစ်းေတာင္ မတင္ခ်င္ပါဘူး။ေတာင္ျမိဳ႕ထည္နဲ႔ တူေနရင္ မသကာၤမွာစိုးလို႔ တထည္ကို ငါးေထာင္ေလာက္ပဲ တင္လုိက္တာပါကြယ္.ဟင္း.ဟင္း”

Sayar Chan (Mandalay Image)

Posted in: မႏၲေလးအေၾကာင္း/ ကဗ်ာ/ ေဆာင္ပါး ႏွင့္ မႏၲေလးသတင္း